W trzeci dzień wiosny o godzinie bitwy pod Grunwaldem w willi Grohmana (Muzeum Książki Artystycznej) stał się performans Andrzeja Chętko 4 CAGE [S]. Początek był taki, jak w latach poprzednich, czyli opowieść o poezji konkretnej, która skutecznie wnikła w ziemię ogrodu. Jak co roku była mowa o Majakowskim, po którym nieświadomie chodziła słuchaczka.

Zaczął padać deszcz i przenieśliśmy się do sali koncertowej. 

4 CAGE [S] 

Jak mam to opisać? Jak poradzić sobie ze wszystkimi tropami, które rozrzucił artysta? Mam przed sobą plakat, program, partyturę, czyli nacięty i zbigowany kwadratowy arkusz, z którego można zrobić klatkę, ale też można śledzić postęp koncertu. 

Zrobiłem to z szacunku dla Johna Cage’a – tak zaczął swój występ artysta. Później opowiedział o Cage’u, rozdał słuchaczom partytury i wycofał się oddając miejsce Soumne (ambient) i Zorakowi (beat box). Rozśpiewały się dzikie ptaki, pięknie było. Dzień wcześniej po próbie ogród wypełnił się śpiewem ptaków, które z pewnością nie zaznały klatki – to jedno ze skojarzeń, które mam dzisiaj. 

Andrzej Chętko Artysta. 

Jest, ale jakby go nie było.